مردخاي بانزور
يفتقر محتوى هذه المقالة إلى الاستشهاد بمصادر. (أكتوبر 2024) |
هذه مقالة غير مراجعة.(أكتوبر 2024) |
| ||||
---|---|---|---|---|
معلومات شخصية | ||||
تاريخ الميلاد | 26 نوفمبر 1921 | |||
تاريخ الوفاة | 13 أغسطس 2003 (81 سنة) | |||
مواطنة | إسرائيل | |||
الحياة العملية | ||||
المهنة | عسكري | |||
الخدمة العسكرية | ||||
الفرع | الجيش الإسرائيلي | |||
الرتبة | سجان ألوف | |||
المعارك والحروب | حرب فلسطين 1947–1949 | |||
تعديل مصدري - تعديل |
مردخاي بنزور ( 26 تشرين الثاني (نوفمبر) 1921 - 13 آب (أغسطس) 2003 ) كان مقاتلاً في فرقة البلماح في الخمسينيات من القرن الماضي وكان برتبة مقدم وقائد الوحدة 131 ، التي كانت تعمل كجزء من شعبة الاستخبارات في جيش الدفاع الإسرائيلي وكانت مصممة لـتنفيذ عمليات خاصة في دول العدو لدولة إسرائيل. بصفته قائد الوحدة، كان متورطًا في القضية التجارية المشينة (فضيحة لافون) .
بداية طريقه
[عدل]وُلد مردخاي بانزور (بينشيفسكي سابقًا) في بلدة سوكولكا في بولندا عام 1921. في عام 1936 ، عندما كان في الخامسة عشرة من عمره، هاجر إلى أرض إسرائيل . وقد لقي والديه وبعض إخوته وأخواته الذين بقوا في بولندا حتفهم في محرقة الهولوكوست . وفي إسرائيل، خضع الشباب العاملون في كيبوتس جفعات حاييم للتدريب. بعد ذلك انضم إلى كيبوتس رفيفيم . في عام 1941 كان من أوائل الذين تجندوا في البلماح. في عام 1942، التحق بدورة قادة فصيلة وتم تعيينه قائداً للفصيلة. وبعد فترة وجيزة تم تعيينه قائداً للسرية. في عام 1945 تم إطلاق سراحه من البلماح واصل خدمته في الجهاز الدائم لمنظمة " الهاغاناه "، حيث عمل ضابطاً في مخابرات الجليل. وفي أكتوبر/تشرين الأول 1946، أرسلته منظمة "الهاغاناه" إلى العراق ليكون قائداً لـ"الهاغاناه" هناك، ومهمتها تنظيم يهود العراق للدفاع عن النفس، ضمن هيئة سرية تسمى "الرائد الصهيوني". حركة تحت الأرض. [1] وكان قادته هناك يسمونه "عبد الله" كإسم حركي. في أبريل 1948 عاد إلى إسرائيل مرة أخرى.
في حرب الاستقلال، قام بتنظيم وحدات الاستماع في ألوية جيش الدفاع الإسرائيلي وكان ضابط مخابرات في لواء هرئيل ، حيث شارك في معارك على الجبهة الجنوبية. وفي نهاية الحرب تم تعيينه في شعبة المخابرات وعين في نوفمبر 1949 قائدا للفرقة. من. 5، مركز التحقيق. وفي عام 1953 تم تعيينه قائداً للوحدة 131 من شعبة المخابرات العسكرية الإسرائيلية برتبة مقدم. وكان الغرض من الوحدة هو تنفيذ عمليات تجسس وتخريب خاصة في دول العدو لدولة إسرائيل.
فضيحة لافون
[عدل]وجرت في ذلك الوقت محادثات بين مصر وبريطانيا العظمى بشأن جلاء الجيش البريطاني من قناة السويس . ورأت الحكومة الإسرائيلية في الإخلاء خطرا على أمنها بسبب إزالة الحاجز بين وجود القواعد البريطانية بين إسرائيل ومصر في ظل حكم جمال عبد الناصر المعادي لإسرائيل.
באמ"ן עלה רעיון לחבל במתקנים בריטיים ואמריקאים במצרים, כך שהפעולה תיראה כאילו נעשתה על ידי מחתרת מצרית, ובכך לפגוע ביחסים שבין מדינות המערב למצרים ולגרום לביטול הפינוי. יחידה 131 בפיקודו של בנצור הפעילה אז במצרים חוליית ריגול, שחבריה גויסו מקרב היהודים המקומיים החוליה. את החוליה הקים שליח אמ"ן אברהם דר, שהגיע למצרים בשנת 1951 בשם הבדוי "ג'ון דרלינג" אזרח בריטי מגיברלטר, במטרה לגייס צעירים מתוך תנועות הנוער הציונית במצרים. הפיקוד על החוליה נמסר לבנצור כמפקד היחידה. אברי אלעד, איש מודיעין בעל עבר מפוקפק, הגיע למצרים בסוף חודש יוני 1954 בזהות בדויה של גרמני בשם "פאול פרנק", לשעבר קצין בוורמאכט הפועל במצרים כנציג חברה מסחרית גרמנית, כדי להפעיל את פעולות החבלה של החוליה. ב-2 ביולי 1954 בוצעה הפעולה הראשונה: אנשי החוליה הטמינו מטען חבלה קטן בתא דואר באלכסנדריה, וגרמו לשריפתו. ב-14 בחודש בוצעה הפעולה השנייה: מטענים מתלקחים הונחו בספריות האמריקאיות בקהיר ובאלכסנדריה וגרמו לשריפות. הפעולה השלישית נועדה להתבצע ב-23 לחודש וכוונה נגד בתי קולנוע בקהיר ובאלכסנדריה. הפעולה נכשלה על מדרגות בית קולנוע באלכסנדריה, כאשר מטען תבערה התלקח בטרם עת בכיסו של אחד מחברי החוליה, שנעצר במקום. לאחר מכן נעצרו כל חברי החוליה. היחיד שלא נעצר היה אברי אלעד, שהצליח להתחמק ממצרים. חברי החוליה הועמדו לדין. ראשי החוליה, ד"ר משה מרזוק ושמואל עזר, נידונו למוות והוצאו להורג בתלייה, שנים אחרים נידונו למאסר עולם. האחרים נידונו לתקופות מאסר של 15 ו-7 שנים. שנים ממחברי החוליה זוכו.
لمزيد من القراءة
[عدل]- إلياهو حسين ودان هورويتز ، بارشا ، نشر عم شيفر ، 1961.
- حجاي أشاد ، الذي أعطى التعليمات: "العمل غير النزيه" - قضية فضيحة لافون واستقالة بن غوريون ، منشورات يديعوت أحرونوت ، 1979.
روابط خارجية
[عدل]- وسائط متعلقة بCategory:Motke Ben-Zur في كومنز.
- אורי דרומי, קצין תמים מדי, באתר הארץ, 3 בספטמבר 2003
- מרדכי בנצור, באתר הפלמ"ח
- מנחם בידרמן, בסיס דרום להאזנה בבאר שבע זוכה להנצחה ראויה, מבט מל"מ, גיליון 75, יולי 2016, עמודים 36–38.